(بدان ای سالک راه حق!) اثر دیگری که سحر شدن در برابر دنیا (بخاطر افراط در لذائذ مشروع) به همراه دارد، این است که انسان هرچند که معتقد به مبدا و معاد باشد، اما چون به مادیات تعلق دارد و تمام وجهه دلش همین لذات دنیوی است، به خدا بغض کرده و از دست او ناراحت می‌شود که وی را دارد از محبوبش یعنی دنیا جدا می‌کند. چنین آدمی، هرچند که مومن و متدین باشد، از شدت انس و حب به دنیا، مرگ را این‌گونه می‌‌بیند که خدا دارد محبوبش را از وی می‌گیرد. لذا ممکن است که نعوذ بالله نسبت به خدا، حالت غضب و بغض پیدا کرده و با همین حالت بمیرد. خطر بزرگ همین است که انسان بعد از عمری دین‌داری و مجاهده در راه خدا، به خاطر بسنده نکردن به مقدار کفاف از کیافی و عیاشی حلال، با چنین حال خرابی از دنیا برود و به ساحت ربوبی خدا، بدگمان و کینه‌دار شود، (1)

_________________________

1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 166

http://kayhan.ir/fa/news/47612/