فلسفه حرف می آورد و عرفان سکوت.

آن عقل را بال و پر می دهد و این عقل را بال و پر می کند.

آن نور است و این نار.

آن درسی بود و این در سینه.

از آن دلشاد شوی و از این دلدار.

از آن خداجو شوی و از این خداخو.

آن به خدا کشاند و این به خدا رساند.

آن راه است و این مقصد.

آن شجر است و این ثمر .

آن فخر است و این فقر .…

آن کجا و این کجا.

هزار و يک نکته، صفحه 128

الهی

از تو شرمنده ام که بندگی نکردم

و از خود شرمنده ام که زندگی نکردم

از خودم شرمنده ام که اثر وجودی ام برای ایشان هیچ بود

اگر پیام خدا را خوب دریافت نکردید

به « فرستنده » دست نزنید

« گیرنده ها » را تنظیم کنید

اشکال از گیرنده است .

الهی

رویم را نیکو کردی،

خویم را هم نیکو گردان!

http://www.nooreaseman.com/forum76/thread45662.html