یکی از بستگان امام صادق(ع) در غیاب آن حضرت به ناسزاگویی امام پرداخت و نزد مردم از آن بزرگوار بدگویی می‌کرد.

شخصی به محضر امام صادق(ع) آمد و جریان را به اطلاع امام رسانید. امام صادق(ع) همان لحظه به کنیز خود دستور داد مقداری آب وضو بیاورد. امام وضو ساخت و مشغول نماز شد.

حماد لحام می‌گوید:‌ در آنجا بودم، با خود گفتم اکنون امام او را نفرین خواهد کرد، ولی برخلاف تصور دیدم آن حضرت دو رکعت نماز خواند و بعد از آن عرض کرد: خدایا من حقم را به او بخشیدم، تو از من بزرگوارتر و سخی‌تر هستی، او را به من ببخش و مؤاخذه‌اش مفرما!

سپس رقت قلب و ترحم خاصی به آن حضرت دست داد و همچنان در حق آن شخص دعا می‌کرد که من تعجب کردم.(1)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- انوارالبهیه، محدث قمی، ص 126

http://kayhan.ir/fa/news/64981