ساختار بیمار اقتصاد کشور

از سوی دیگر ایشان، مکرراً بر تکیه به توان داخلی که شاه‌بیت اقتصاد مقاومتی است تأکید و تصریح کرده‌ و مسئولان را از اعتماد به غرب و آمریکا به‌منظور بهبود اوضاع معیشتی برحذر داشته‌اند.

آنچه در اقتصاد مقاومتی باید مبنای عمل قرار گیرد، اولویت‌بخشی به امکانات و ظرفیت‌های داخلی و بسیج آن‌ها در راستای استفاده بهینه از امکانات و بسترهای اقتصادی است.

درواقع اقتصاد مقاومتی در پی مقاوم‌سازی، آسیب‌زدایی و ترمیم ساختارها و نهادهای فرسوده و ناکارآمد موجود اقتصادی برای واکسینه کردن نقاط آسیب‌پذیر کشور است تا در پی امنیت اقتصادی، امنیت سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ... نیز تأمین شود.

شائبه‌ای که درباره اقتصاد مقاومتی بعضاً مطرح می‌شود، این است که مدل اقتصادی جمهوری اسلامی با مدل کره شمالی چه تفاوتی دارد، زیرا آن‌ها هم به دنبال قطع وابستگی کامل به غرب هستند و اینکه چرا از منظر استقلال اقتصادی ایران اسلامی، استقلال اقتصادی کشورهایی همچون کره شمالی مردود است ؟ پاسخ این است که «اقتصاد (مقاومتی) درون‌زا است. درون‌زاست یعنی چه؟ یعنی از دل ظرفیت‌های خود کشور ما و خود مردم ما می‌جوشد، رشد این نهال متکی است به امکانات کشور خودمان، درون‌زا به این معناست، اما درعین‌حال درون‌گرا نیست یعنی اقتصاد مقاومتی به این معنا نیست که ما اقتصاد خودمان را محصور می‌کنیم و محدود می‌کنیم در خود کشور، نه درون‌زاست، اما برون‌گراست با اقتصادهای جهانی تعامل دارد، با اقتصادهای کشورهای دیگر با قدرت مواجه می‌شود» (بیانات رهبر انقلاب در حرم مطهر رضوی - 1/1/1393) اما باید توجه داشت که برخلاف برخی تفسیرهای غلط، اقتصاد مقاومتی به این معنا نیست که تعامل و مذاکره با دیگران را تنها راه‌حل همه مشکلات معرفی کنیم، بلکه به این مفهوم است که بر اساس شاخص‌های انقلابی و جهادی، داشته‌های خود را در امتداد جریان‌سازی برای احیای ارزش‌های دینی و ملی شکوفا کرده و آنچه را نداریم، با نوآوری و خلاقیت به دست آوریم.