ورود |عضويت
  پرسش هاو شبهات

 

آیا انگشتر بخشیدن امیر امیرالمؤمنین عليه السلام به فقیر در حین نماز نشان از عدم حضور قلب نیست؟

بسیار شنیده ایم که حضرت علی در نماز آنقدر حضور قلب داشتند که اصلا متوجه اطراف نمیشدند بطوری که در موقع نماز تیر از پای ایشان می کشیدند. حال سوال اینکه اولا آیا زکات دادن یا همان بخشیدن انگشتر به فقیر در حین نماز نشان از عدم حضور قلب نیست؟ دوما آیا نمیشد چند دقیقه عمل مستحبی مانند صدقه دادن را بخاطر عمل واجبی مانند نماز به تاخیر انداخت؟ منتظر پاسخ شما هستم

پاسخ:

اولا: در خصوص تير کشيدن از پاي حضرت بايد بگوييم هر چند اين جريان در برخي کتابها نقل شده است اما این گزارش تاریخی در منابع متقدم و اولیه وجود ندارد و سندي نيز براي آن ذکر نشده است

ثانيا:امام علي عليه السلام داراى آنچنان توانمندى روحى و معنوى هست كه به آسانى مى‏تواند دو عبادت نماز و زكات را همراه با يكديگر و بدون كاستى در حضور قلب و اخلاص انجام دهد و آنجا كه امور شخصى و مادى مطرح است ، همان مقام معنوى خويش را حفظ كند و درد جسمى ، آنان را از حالت «وصال» و «مقام فناء» خارج نگرداند.

  خارج نمودن تير و تكان نخوردن حضرت به اين معنا نيست كه حضرت متوجه خروج تير و درد حاصل از آن نبود . اگر اينطور باشد كه دلالت بر نقص علم و آگاهي حضرت مي‌كند . ايشان متوجه بود ؛ ولي با توجه به خداوند و ارتباط معنوي با مبدا هستي آنچنان قدرتي در خويش احساس مي نمود كه مي‌ توانست به راحتي درد تير را تحمل كند

ثالثا: شنيدن صداي سائل و به کمک او پرداختن ، توجه به خويشتن نيست ؛ بلکه عين توجه به خداست .پرداختن زکات در حال نماز انجام عبادت در ضمن عبادت است نه انجام يک عمل مباح در ضمن عبادت . آنچه با روح عبادت سازگار نيست ، توجه به مسائل مربوط به زندگي مادي و شخصي است ؛ اما توجه به آنچه در مسير رضاي خداست کاملا با روح عبادت سازگار است .

 علاوه بر اين، معناي غرق شدن در توجه به خدا اين نيست که انسان بي اختيار احساس خود را از دست بدهد ؛ بلکه با اراده خويش توجه خود را از آنچه در راه خدا و براي خدا نيست برمي‌گيرد .

آلوسى در اين مورد مى ‌نويسد : همين سؤال را از ابن جوزى پرسيدند ، او در پاسخ ، اين دو بيت شعر را خواند :

يسقى ويشرب لاتلهيه سكرته      عن النديم ولايلهو عن الناس

أطاعه سكره حتى تمكن من        فعل الصحاة فهذا واحد الناس

  نوشيد و مى‌نوشاند و مستى ، او را از توجّه به ساقى باز نمى‌دارد و از مردم غافل نمى‌سازد . مستى او در اختيار اوست تا جايى كه توانسته همانند انسان هاى هوشيار عمل كند ؛ پس او يگانه و منحصر به فرد از اين مردم است .

الآلوسي البغدادي ، العلامة أبي الفضل شهاب الدين السيد محمود ( متوفاي1270هـ ) ، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني ، ج6 ، 169،  ناشر : دار إحياء التراث العربي – بيروت .

رابعا: نماز حضرت علي عليه السلام نماز مستحبي بوده است نه واجب چون مردم منتظر بودند تا پيامبر صلي الله عليه و آله به مسجد بيايند و نماز جماعت بخوانند

لذا اگر اشاره كردن به سائل براي گرفتن انگشتر ،‌ منافي با حالت خشوع و ذكر در نماز باشد ، بايد گفت كه در بعضي از نماز‌هاي  رسول خدا صلي الله عليه وآله خشوع و انقطاع كامل وجود نداشته است ؛ زيرا مطابق برخي روايات صحيح السند كه در منابع اهل سنت وجود دارد ، پيامبر صلي الله عليه وآله در حال نماز ، مشغول كار هاي ديگر هم بوده است كه به برخي ازاين روايات اشاره مي گردد :

حدثنا إِسْمَاعِيلُ قال حدثني مَالِكٌ عن أبي النَّضْرِ مولى عُمَرَ بن عُبَيْدِ اللَّهِ عن أبي سَلَمَةَ بن عبد الرحمن عن عَائِشَةَ زَوْجِ النبي صلى الله عليه وسلم أنها قالت كنت أَنَامُ بين يَدَيْ رسول اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَرِجْلَايَ في قِبْلَتِهِ فإذا سَجَدَ غَمَزَنِي فَقَبَضْتُ رِجْلَيَّ فإذا قام بَسَطْتُهُمَا

عائشه گفته است من بين دو دست رسول خدا بودم و هر دو پاي من به سوي قبله رسول خدا بود ؛ وقتي پيامبر سجده مي كرد پايم را منگوش مي گرفت وقتي بلند مي‌شد پايم را دوباره دراز مي‌كردم .

البخارى الجعفي، محمد بن إسماعيل ابوعبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج 1   ص150 ،‌ ح375 ، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

و در روايت ديگر آمده است:

والله لقد رأيت النبي يُصَلِّي وَإِنِّي على السَّرِيرِ بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْقِبْلَةِ مُضْطَجِعَةً فَتَبْدُو لي الْحَاجَةُ فَأَكْرَهُ أَنْ أَجْلِسَ فَأُوذِيَ النبي فَأَنْسَلُّ من عِنْدِ رِجْلَيْهِ .

عائشه نقل مي كند كه كه رسول خدا نماز مي خوند ومن نزديك پيامبر وقبله او  خابيده بودم از براي من حاجتي پيش آمد ، مايل به نشستن نبودم ، رسول خدا مرا اذيت مي كرد ومن از نزديك پاهاي حضرت فرار كردم

البخاري الجعفي ، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ) ، صحيح البخاري ، ج 1   ص 192،  ح 514 ، ،كتاب الصلاة، ب 105  باب مَنْ قَالَ لاَ يَقْطَعُ الصَّلاَةَ شَىْءٌ  ،  تحقيق د. مصطفى ديب البغا ، ناشر : دار ابن كثير ، اليمامة - بيروت ، الطبعة : الثالثة ، 1407 - 1987

همچنين رسول خدا (ص) امام حسين و امام حسين (ع) را در حال سجده بر پشت خود سوار مي‌كرد

حال اين پرسش مطرح مي گردد كه آيا اين كار رسول خدا مصداق عمل كثير نيست ؟ و با اصل حضور و خشوع در نماز منافات ندارد ؟! در حالي كه نماز ، اميرالمؤمنين عليه السلام نماز مستحبي بوده ؛ ولي نماز رسول رسول خدا صلي الله عليه وآله نماز واجب بود . نماز مستحبي را در حال حركت هم مي‌توان خواند . اگر حمل كودك در نماز واجب ايرادي ندارد ، قطعا اشاره كه كمتر از حمل است  در نماز مستحبي هم ايرادي ندارد .

http://valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=5017#_Toc363241022

 

 

پنج شنبه 09 فروردین ماه 1403
  نظرسنجي
نظر شما درباره وبگاه حوزه نمایندگی ولی فقیه چیست؟

 

تعداد جوابها : 299

عالی : 79%
خوب : 2%
متوسط : 3%
ضعیف : 16%

  ارسال  
  كاربران بر خط
كاربران فعال بازديد كنندگان فعال :
Visitors بازديد ها: 12
Members اعضاء: 0
مجموع كاربران مجموع: 12

بازديد ها بازديد ها :  
Visitors بازديد هاي كل: 2057697
Visitors بازديد هاي امروز: 2067
Visitors بازديد هاي ديروز: 889

فعال در اين زمان كاربران فعال:
با ذکر منبع بلامانع است
پرتال سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان
Ariana Informatics Group - گروه داده ورزي آريانا