محققان دانشگاه فناوری گِراز(TU Graz) طی یک روش جدید از استخوان‌های افراد دیگر برای تولید یک پاستل در جهت درمان شکستگی استخوان در بیماران استفاده کردند.

محققان دانشگاه فناوری گِراز(TU Graz) طی یک روش جدید از استخوان‌های افراد دیگر برای تولید یک پاستل در جهت درمان شکستگی استخوان در بیماران استفاده کردند.

این روش نوین در حال حاضر توسط پزشکان در چندین بیمارستان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پیشتر برای درمان شکستگی استخوان و ثابت نگه داشتن آنها تا اتمام پروسه درمانی از پیچ و مهره‌های جراحی استفاده می‌شد اما قرار دادن یک تکه فلز در داخل بدن می‌تواند منجر به عوارض مختلف شود.

استفاده از پیچ‌های جراحی معمولی که از فولاد تیتانیوم یا فولاد ضد زنگ ساخته شده‌اند همراه با ورق‌های فلزی، یک روش معمول برای تثبیت شکستگی‌های خاص هستند، به ویژه اگر استخوان شکسته در پا یا مچ پا باشد.

این روش می‌تواند به طیف وسیعی از عوارض منجر شود، زیرا بدن سعی می‌کند شی خارجی را رد کند و این امر باعث التهاب و درد می‌شود. یا اینکه بیمار ممکن است به فلز آلرژی داشته باشد که این مسئله حتی می‌تواند به عفونت باکتریایی در استخوان منجر شود.

از آن بدتر اینکه در پایان پروسه درمانی، این قطعه می‌بایست از بدن خارج شود و این به منزله انجام عمل جراحی دوم است.

این استخوان که توسط محققان"Shark Screw" نامگذاری شده از لایه ثانویه سختی استخوان ران که قوی‌ترین، سخت‌ترین و طولانی‌ترین استخوان در بدن انسان محسوب می‌شود ساخته شده است.

کسانیکه در زمان حیات خود اعضای بدن خود از جمله استخوان‌ها را اهدا می‌کنند در واقع به بیمارانی که دچار شکستگی استخوان می‌شوند کمک بسزایی خواهند کرد چرا که ماده اهدا شده از بانک‌های استخوان در حال حاضر در روش‌های ارتوپدی(معمولا پیوند) استفاده می‌شود.

این پیچ و مهره استخوانی با مشارکت محققان دانشگاه فناوری گراز(TU Graz) و با یک طراحی پیچیده و منحصر به فرد از مواد استخوانی اهدا شده ساخته شده است.

با وجود اینکه اولین تلاش برای ساخت یک پیچ از استخوان انسان در اواسط دهه ۹۰ انجام شد، این اولین پیچ و مهره ای است که از استخوان انسان ساخته شده و در سال گذشته برای استفاده رسمی توسط مقامات پزشکی اتریش و سوئیس مورد تایید قرار گرفت.

این پیچ‌های استخوانی بر خلاف فلز، نیازی به برداشته شدن ندارند و در واقع، پس از گذشت حدود شش هفته، این ایمپلنت می‌تواند به بافت استخوانی بیمار وارد شود، به طوری که باعث کاهش احتمال بروز عفونت و رد پیوند می‌شود.

به گفته این تیم، پس از یک سال از گذشت پیوند، این ایمپلنت حتی با اشعه ایکس نیز قابل تشخیص نیست.

منبع: ایسنا

https://www.mashreghnews.ir/news/781513