آنچه وضع را برای آمریکا وخیمتر کرده این است که نایبان منطقهای آن، بیش از یک حد معین قابل توانمندشدن نیستند و فیالمثل سعودی هر چه هم اسلحه بخرد و پیرمردها را بازنشسته کند، باز نمیتواند با راهبرد قبایلی و بدوی فعلی از عهده پیچیدگیهای خاورمیانه برآید. گذشته از این، بنبست راهبردی آمریکا آنجاست که دیگر نه فقط از نایبان بلکه از خودش هم کاری ساخته نیست. باتلاق یمن روز به روز عمیقتر میشود و با هیچ روش نظامی نمیتوان آن را خشکاند.
سعودی و آمریکا میگویند ایران در حال ایجاد حزباللهی دیگر در یمن، عراق و سوریه است غافل از اینکه اگر هم گروهی مانند حزبالله در این کشورها شکل بگیرد، قبل از هر چیز محصول ظلمی است که از جانب آمریکا، داعش و متحدان آنها بر مردم این کشورها رفته است.
چهارم- اصل بعدی که باید به آن توجه کرد اینکه اگرچه درست است که ائتلافی علیه «مقاومت پیروز» شکل گرفته اما این ائتلاف اولا گزینهای برای عقب راندن مقاومت ندارد و ثانیا هدف آن جلوگیری از بدتر شدن اوضاع است نه پیروزی. این ائتلافی از سر ترس است، نه برای پیروزی، لذا بیشتر به تخریب بازی مقاومت میاندیشد تا ابتکار عمل. بازیگرانی خام به کاری بزرگ گماشته شدهاند، از این رو در شرایطی بشدت حساس تصمیمهای کاملا کودکانه میگیرند. نمونه واضح این بازیگران محمد بنسلمان سعودی است که شطرنج را مثل کرگدن بازی میکند.
فیالمثل در حالی که ظاهرا آمریکا و سعودی با راهنمایی اسرائیل تصمیم گرفتهاند با قدرت حزبالله در لبنان مقابله کنند، سعودی مهمترین مهره غرب در لبنان یعنی سعد حریری را به جای تقویت، حذف میکند! شاهکار دیگر محمد بنسلمان این است که در یک رقابت کودکانه با ایران در حال سست کردن پایههای وهابیت در سعودی است، غافل از اینکه وهابیت ستون نفوذ منطقهای عربستان است و خدمتی بزرگتر از تضعیف آن به ایران نمیتوان کرد. وضع چنان پیچیده است که حتی بازیگران هوشیاری چون صهیونیستها هم اشتباههای فاحش میکنند.
نمونه اعلای این اشتباهات جلو انداختن پروژه خام و نارس استقلال کردستان بود که به جای بدل شدن به تهدیدی برای ایران هم روابط ایران و ترکیه را ترمیم کرد و هم تهدید کردستان مستقل را تا آینده قابل پیشبینی از میان برداشت. فشار شکستهای پی در پی، سعودی را هم وادار به یک اشتباه تاریخی کرد و آن اعلان جنگ علیه قطر و سوق دادن آشکار آن به سمت ائتلاف ایران و ترکیه بود، آن هم در حالی که قطر در ۵ سال گذشته یکی از ستونهای راهبرد ضدمقاومت در سوریه بوده است.
این نشاندهنده این است که برخی بازیگران وقتی هیچ تصمیمی نمیگیرند و هیچ کاری نمیکنند، وضعشان بهتر از زمانی است که تصور میکنند در حال خلاقیت و دارای ابتکار عملند. ویژگی باتلاق دقیقا همین است که هر چه دست و پا بزنید، بیشتر فرومیروید.
پنجم- آخرین اصل این است که من تصور میکنم راهبرد ضدمقاومت بشدت مردممحور است و روی تقویت میانهروهای غربگرا تمرکز دارد. آمریکا به استراتژی سنتی ترکیب تندروها و میانهروها رو آورده و بویژه در ایران و لبنان روی غربگرایان حساب کرده است.
تمرکز جدی آمریکا بر استفاده از گزینه تحریم هم ریشه در همین طمعی دارد که به ایجاد شکاف میان مردم و مقاومت بسته است. حتی میتوانید حذف حریری از بیروت را هم از این زاویه بنگرید. برای این راهبرد البته، روی کار بودن فردی مانند ترامپ در آمریکا یک فاجعه تمام عیار است، چرا که تتمه اعتبار نداشته آمریکا برای رهبری غربگرایان را هم بر باد داده است. این جایی است که مقاومت باید درباره آن هوشیار باشد. بقیه صحنهها با سهولت بسیار بیشتری قابل مدیریت است.
منبع: وطن امروز
https://www.mashreghnews.ir/news/795645/۵