محمدحسین رجبیدوانی، مورخ و پژوهشگر تاریخ اسلام و عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین(ع)
وجود مقدس امام حسن مجتبی(ع) به عنوان سبط اکبر رسول خدا(ص) و به تعبیر خود ایشان گل خوشبوی پیامبر(ص)، در میان معتقدان واقعی رسالت پیامبر(ص) از جایگاه فوقالعادهای برخوردار است به خصوص اینکه نام آن حضرت از آسمان آمد و تا پیش از این هیچکس در جهان و در میان قوم عرب نام حسن نداشته است.
مقام امام حسن مجتبی(ع) نزد پیامبر(ص) و خداوند
سفارشهای پیامبر(ص) و عشق وعلاقه وافری که به آن وجود مقدس و برادر عظیم الشانشان امام حسین(ع) نشان میدادند بیانگر جایگاه مقام مقدس امام حسن(ع) دارد که مقام ایشان یکی از مصادیق عالیه آیه تطهیر، آیه مباهله، سوره دهر و دیگر سفارشهای بزرگ قرآنی است.
امام حسن(ع) یکی از اهل کسا است که به پیامبر(ص) به آن افتخار میکند و حتی خداوند و جبرییل نیز به اهل کسا مباهت میورزند، به هر صورت راجع به مقام معنوی و شخصیتی امام حسن مجتبی(ع) هر چه گفته شود کم است امیرالمومنین علی(ع) به هنگام خلافت خود زمینهای بسیاری را که پیش از خلافتشان آباد کرده بود و املاک قابل توجهی هم شده بودند برای اولاد پدری خود وقف کرد و اداره این موقوفات را به امام حسن مجتبی(ع) واگذار کرد و در فرمانی که امام علی(ع) به این منظور صادر کرده میفرماید: من از این جهت حسن را متولی این موقوفات قرار دادم که به خداوند تقرب بجویم؛ این کلام امیرالمومنین(ع) نشان از مقام شامخ امام حسن مجتبی(ع) هم در پیشگاه خدا و هم در نزد اولیا الهی دارد.
بیلیاقتی مردم و مظلومیت امام امت
به خاطر عدم لیاقت جامعه اسلامی در طول دوران حضور امامان معصوم(ع) باید گفت تمام امامان، مظلوم واقع شدند و برخی میزان مظلومیتشان بیش از دیگران است البته اولین و بزرگترین مظلوم عالم خلقت وجود مقدس امیرالمومنین(ع) است اما به نظر برخی از محققان و علمای بزرگ شیعه مظلومیت امام حسن مجتبی(ع) حتی از برادرش امام حسین(ع) بیشتر است و این هم دلایلی دارد به خصوص همین که ما بدانیم امام حسن مجتبی(ع) بعد از شهادت پدر عظیم الشانشان به خواست خود مردم عراق و کوفه به خلافت میرسد ولی چنان مورد ظلم قرار میگیرد و چنان به آن وجود مقدس خیانت میشود که خلافت و حاکمیت آن حجت الهی بر جامعه اسلامی شش ماه بیشتر به طول نمیانجامد.
این سخن بسیار بیجایی است و کسانی که این را مطرح میکنند جهلشان نسبت به تاریخ و سیره معصومین(ع) را نشان میدهند اگر اندکی مطالعه در کتب تاریخی خود اهل تسنن داشته باشیم، در مییابیم که آن وجود مقدس هیچ شأنی برای معاویه قائل نبودند و تکلیف مردم برای سعادتشان در دنیا و آخرت و جلب خشنودی خداوند را در جنگ معاویه و نابودی او میداند.
موضع امام حسن مجتبی(ع) در برابر معاویه و واکنش مردم
امام مجتبی(ع) پیش از آنکه بخواهد آن قرارداد سخت و تلخ صلح با معاویه را امضا کند در سخنانی خطاب به لشکریان خائن خود به صراحت میفرماید: شما از پیغمبر خدا شنیدید که خلافت بر بنیامیه حرام است اگر معاویه را بر فراز منبر من مشاهده کردید به پایین بیاورید و او را بکشید. بعد امام میفرماید: او دارد ما را به چیزی دعوت میکند که نه خیر دنیا در آن وجود دارد و نه خیر آخرت اگر خشنودی خدا و مرگ با عزت را میطلبید پیشنهاد او را نادیده بگیرید و به جنگ او بروید اما اگر دنیا و باقی ماندن در لذتهای دنیوی را ترجیح میدهید پیشنهادش را بپذیرید. که متأسفانه از جای جای این لشگر خائن فریاد بلند میشود دنیا دنیا و باقی ماندن در دنیا را میخواهیم، با این وضعیت چگونه میتوان گفت این وجود مقدس نعوذبالله کوتاهی کرده و در برابر ظلم نایستاده ولی امام حسین(ع) در مقابل ظلم ایستادگی کرده است؟
صلح امام حسن(ع) ناجی امامت و اسلام شد
موقعیت این دو وجود مقدس کاملاً متفاوت بوده است امام حسن مجتبی(ع) به خواست خود مردم رهبری جامعه را در دست دارد ولی با خیانتی مواجهه میشود که به صراحت مردم میگویند تو کنار برو ما معاویه را ترجیح میدهیم و لذا اگر امام مجتبی(ع) می ایستاد و چه بسا قبل از آنکه معاویه و لشکر او بخواهند امام حسن مجتبی(ع) را از پا در بیاورند همین خائنین این وجود مقدس را به خواست دشمن از بین میبردند و در طول تاریخ امام مجتبی(ع) زیر سوال بود که شما که با اینچنین مردمی مواجه بودید و دیدید که خیانت کردند چرا ایستادگی کردید که هم خودتان را به کشتن دادید و هم برادرتان امام حسین(ع)را؟ زیرا در جنگ با معاویه امام حسین(ع) پابه پای ایشان حضور دارند و اگر ایستادگی اتفاق میافتاد امام حسین(ع) هم کشته و امامت همان جا نابود میشد و این قضایا به کام معاویه بود و در واقع تبرئه میگشت که معاویه مورد اقبال عمومی قرار داشته و مردم او را میخواستند ولی امام مجتبی(ع) سرسختانه مقابل او ایستاد و در حقیقت خود را به کشتن داد.
به تعبیر رهبر معظم انقلاب که میفرمایند: امام مجتبی(ع) که پیش از این میخواست خط اصیل اسلام را در جایگاه خلافت رهبری جامعه به پیش ببرد به دلیل این خیانت و اوضاع آشفته و اندوهباری که پدید آمد مجبور شد که این حرکت را زیر زمینی کند و به این ترتیب خط اصیل اسلام را حفظ کرد. یعنی اگر امام حسن مجتبی(ع) میایستاد و آنجا به شهادت میرسید معاویه کاری که پدرش ابوسفیان در جاهلیت نتوانست انجام دهد که همان محو و نابودی اسلام بود، در دوره اسلامی با کشتن امام حسن مجتبی(ع) و نابودی شیعه به انجام میرساند و اسلام را در همین موقعیت نابود کرده بود در حقیقت باید گفت امام مجتبی(ع) با پذیرش صلح توطئه خائنانه و حساب شده معاویه را برای نابودی اسلام خنثی کرد.
جعل بزرگ تاریخ درباره ساحت مقدس امام حسن مجتبی(ع)
این یکی از جلوههای مظلومیت امام حسن مجتبی(ع) میباشد گویی که آن حضرت اهل سیاست و مدیریت جامعه اسلامی نبوده و گوشه عافیت طلبی پیشه کرده و بعد هم به ازدواجهای متعدد پرداخته، این ظلم به ساحت مقدس آن حضرت شده است این یک دروغ و جعل تاریخی است که در برخی از منابع اهل سنت آمده که به هیچ وجه شیعه آن را قبول ندارد.
یکی از دلایل واضح دروغ بودن این مساله این است که به امیر المومنین(ع) نسبت میدهند که حضرت خطاب به مردم میگفت مردم به فرزندم حسن دختر ندهید چون او زیاد طلاق میدهد و دختران شما را بدبخت میکند، اصلاً همچین حرف و نقلی قابل قبول است که یک امام معصومی درباره امام معصوم دیگری بیان کرده باشد؟ اگر یک چنین مسألهای راست باشد که امام حسن مجتبی (ع) ازدواجهای بسیاری داشته باید امام فرزندان بسیار زیادی هم داشته باشد در حالی که فرزندان آن حضرت بسیار محدود است.
در آن دوران همه دارای فرزندان زیادی بودند و فرزند زیاد داشتن یک اصل و ارزش بوده است و وقتی که پیامبر(ص) می فرماید: «من به ازدیاد امتم مباهات میورزم ولو اینکه بچهای هم سقط بشود»؛ این اصلاً امکان ندارد فرزند پیغمبر(ص) آن هم در موقعیتی که میداند دشمنان درصدد محو اسلام و اهل بیت(ع) هستند زن زیاد بگیرد ولی بچه کم داشته باشد و خلاف سیره و سفارش پیغمبر(ص) عمل نماید.
صبر و حلم فراوان امام مجتبی(ع) و استقامت در برابر سختیها و ناملایمات، آن حضرت را بسیار ممتاز کرده به قدری صبر و حلم ایشان عجیب و در سطح بالا و گستردهای بود که حتی دشمن خبیثی همچون مروان بن حکم که به دشمنی با اهلبیت(ع) معروف بود میگوید: من در شگفتم از صبر و حلم حسن؛ بعد کوهی را نشان داد و گفت: اگر مصیبتها و سختیهایی که به حسن وارد شده بر این کوه وارد شده بود این کوه فرو میپاشید. چنین وضعیتی این وجود مقدس داشته و این سختیها و ناملایمات را دیده و تحمل کرده.
یکی از وجوه مظلومیت آن حضرت این است که ده سال بعد از صلح در قید حیات بود و سختی، ناملایمات و مصیبتها را میدید و تحمل میکرد از این رو است که برخی معتقدند مظلومتی امام حسن مجتبی(ع) از امام حسین(ع) بیشتر است، البته خود امام حسن مجتبی(ع) خطاب به برادرش امام حسین(ع) میفرماید: هیچ روزی مثل روز عاشورا نمیشود. به عقیده محققان و علمای بزرگ شیعه روز عاشورا یک روز سراسر حماسه و ایثار بود که به تعبیر حضرت زینب(س) چیزی جز زیبایی در آن روز ندیدم، اما امام مجتبی (ع) ده سال ظلمها و بیدادهای معاویه را تحمل کرد و تا جایی که برایش مقدور بود از فروپاشی اسلام توسط معاویه جلوگیری کرد.
http://iqna.ir/fa/news/3508980