نقاشی نوعی برون‌ریزی است که در مراحل مختلف رشد نکات متفاوتی را نشان می‌دهد. اضطراب، ناخن جویدن و مشکلات یادگیری در نقاشی کودکان قابل تشخیص است. مثلا وقتی به کودکی که مشکل یادگیری ریاضی دارد، می‌گوئیم آدمکی را ترسیم کن، سر را بزرگتر از تنه می‌کشد و در واقع تناسب بین این دو را رعایت نمی‌کند.
نقاشی جزء آزمون‌های فرافکن است که در کودک مقاومتی به وجود نمی‌آورد و از این منظر راهکار درمانی مناسبی نیز محسوب می‌شود، چرا که کودک به وسیله آن هیجاناتش را برون‌ریزی می‌کند. وقتی در نقاشی از کودک می‌خواهیم تا خانواده اش را ترسیم کند، می‌خواهیم تصور او را نسبت به خودش و آنها بدانیم.
کودکی که خود را در نقاشی ترسیم نمی‌کند، یعنی خود را قبول ندارد که این عدم مقبولیت به خانواده او مربوط می‌شود. در واقع این خانواده او هستند که کوک را قبول ندارند. ترسیم اولین نفر در نقاشی نشان‌دهنده ارزنده‌سازی است. یعنی مهم‌ترین فردی که در زندگی کودک وجود دارد.
در کودک سالاری،کودک خودش را اول و در قسمت بالای کاغذ می‌کشد که نشان دهنده عزت نفس بالای کودک است، گفت: اگر کودک خودش را پایین بکشد یعنی به گذشته پناه می‌برد، چرا که در زمان حال از عزت نفس کمتری نسبت به گذشته برخوردار است. ابتلا کودک به افسردگی و اضطراب موجب می شود تا کودک نقاشی خود را کمرنگ بکشد.
http://www.afkarnews.ir 5/666359/