ریچارد نفیو
نفیو که در زمان مسئولیت چندان اهل آفتابی شدن در رسانهها نبود و از پشت پرده جنگ را پیش میبرد، اخیراً در مصاحبهای که با یکی از سایتهای ضدانقلاب فارسیزبان انجام داده، میگوید کار روی تشدید تحریمهای ایران را از حدود سال 2007 آغاز کرده و رئیسش به او میگوید؛ «گوش کن، این بازی، بازی طولانی است، بازی خیلی طولانی است، کار حتی شاید تا زمانی که تو از دولت خارج شده باشی هم تمام نشود، پس نگران کوتاهمدت نباش، فقط مطمئن باش از قافله عقب نمیمانیم.» نفیو در این مصاحبه به نکتهای بسیار مهم و قابل توجه هم اشاره میکند.
مصاحبهکننده از وی میپرسد منظور وی از مفهوم «درد» در بحث تحریمها چیست و هدف این درد، مردم یا حاکمیت کشور تحت تحریم است؟
نفیو پاسخ میدهد؛ «بستگی به کشوری دارد که مورد تحریم واقع میشود و اینکه منافع مشخص آنچه است. اگر رژیم قذافی در لیبی را تحریم کنید اصلا نباید سراغ جمعیت رفت چون قذافی اهمیت خاصی به جمعیتش یا سطح دردشان نمیداد. در مورد کیم جونگ اون و کره شمالی هم همین است.
در اینجا «درد» باید مشخصا نخبگان حاکمیت را هدف بگیرد تا آنها اوضاع را عوض کنند. در مورد روسیه هم همین است. به نظرم وقتی باید «درد» را در مورد جمعیتها به کار برد که حاکمیت پایگاهی مردمی داشته باشد و ایران از نظر من در این دسته است. بخشی از مشروعیت حکومت ایران این است که «شاه، بد بود، کلی کارهای بد علیه ما کرد و چون این کار را کرد به پا خاستیم، قدرت را گرفتیم و به مردم دادیم و حالا ما در خدمت مردمیم.» داستان ایران یا شاید بشود گفت اسطوره ایران این است... در ماجرای تحریمها باید تمرکز درد را جایی قرار میدادیم که تصمیمگیرندگان را قانع کند، در مورد ایران این از طریق ناراضی ساختن مردم از اوضاع بود.»
همین چند جمله از زبان معمار تحریمهای ایران، کلید فهم کل ماجراست؛ مردم! این مردم هستند که نتیجه این نبرد سهمگین را تعیین میکنند. مردمی که آمریکا از یک سو سهمگینترین جنگ اقتصادی تاریخ را بر آنان تحمیل میکند و از سوی دیگر هر روز با صدها و بلکه هزاران ابزار خوش آب و رنگ و آهنگ تبلیغاتی به آنان میگوید، دشمنپنداری آمریکا، توهم توطئه جمهوری اسلامی برای فریب شما و سرپوش گذاشتن بر ضعفهای خود است و کلید حل تمام مشکلات ارضی و سماوی شما و کشورتان در رابطه گرم و صمیمانه با ماست!
http://kayhan.ir/fa/news/126399